Gönül Fermanı.... Şiiri - Yakup Paslı

Baharı istemem sensen zemherim,
Gönül gül bahçesi,karakış derim,
Çekerim indinde hasretse yerim,
Bir duam olur ki YARADAN KERİM,
Dökülür zamana yürekten terim,
Yine rüzgar olur derde eserim,
Tutarım aşkımı aşktan keserim,
Dizçöksem önüne eğilmez serim,
Gözümü aşkına açtım ya bir kez...
Zifiride bile hiç sönmez ferim...

'Yitik' kervanına yazsan adımı,
Duymasan ömrünce bu feryadımı,
Kadim dostlarına seçme tadımı,
Hissetme dilersen seni yadımı,
Delice yağıyor yağmur yağdımı,
Gençlik gidiyor saç ağardımı,
Bilinmez değeri dil bağırdımı,
Yürekten çağırdım seni yürekten,
Diz çöksem önüne eğilmez serim,
Gözümü aşkına açtım ya bir kez...
Zifiride bile hiç sönmez ferim...

Bir yas ki tutmuşum kıldan da ince,
Nerden mi vardım ben böyle bilince,
Anlatır yüreğim dile gelince,
Değeri verince tam değerince,
Saygı iplerini gönle gerince,
Aşkı bilenlere göre erince,
Vehmini delerken hem de derince,
Sona gelinmişse aşk seferince,
Bir yas ki tutmuşum kıldan da ince...
Diz çöksem önüne eğilmez ferim,
Gözümü aşkına açtım ya bir kez...
Zifiride bile hiç sönmez ferim...

Anladım sevmenin en güzel yanı,
Zihne bürümekmiş yaşanan anı,
Vurunca toprağa elde asanı,
Rengince görmekmiş fışkıran kanı...
Ve bitmek zorundaymış Gönül Fermanı...

Yakup Paslı
26.05.2009