Gönül ferman dinlemez! Şiiri - Mikdat Bal

Gönlüm rahat durmuyor, dolaşır yücelerde
Emelimi peşine saldım, ferman dinlemez
Gördüklerim acaip, mehtaplı gecelerde
Hülyalar ummanına daldım, ferman dinlemez

Ne makam ne saltanat, dönüp bakmaz saraya
Bunlar ihtiyaç diye girmez bile sıraya
Başkadır istediği merhem arar yaraya
Her çiçekten bir demet aldım, ferman dinlemez

Ruh da, can da muztarip, dinlemiyor, duymuyor
Buyruk, ferman dinlemez, emirlere uymuyor
Kapıldı bir seraba, uyanmıyor, aymıyor
Ne kadar siren varsa çaldım ferman dinlemez

Can derim cananım der, dönüp dönüp yâr diyor
O yâr vefasız derim, halâ ümit var diyor
Cayır cayır yanarken, çölde yağan kar diyor
Yıkılıp bir köşede kaldım ferman dinlemez

Der Mikdatî pes ettim peşine düşmüyorum
Alıştım nazlarına artık hiç şaşmıyorum
Mecramda akıyorum, bendimi aşmıyorum
Yorgun düştüm sarardım, soldum ferman dinlemez