Gönül Ferman Dinlemez Şiiri - Adem Ayazsın

Sevdalarım oldu benim
Yar üstüne yar sevmedim
Gözlerim doldu benim
Dert gördüm ses etmedim
İmkansızı sevdim ben
Kalbim çaresizce gün saydı
Gönlüme düşer miydi bu sevda
Sonu imkansız olsaydı
Yürek imkan vermiş, felek imkan vermez
Dünya bu, damarı verse içine kan vermez
Üzülmek düştü kaderime
Teselli olmaz kederime
Neyim ben? Yuları tutulmuş koyun mu
Gerçek mi bu dünya, yoksa oyun mu?
Ne olurdu, seven sevdiğini alsaydı
Ne olurdu keder dünde kalsaydı
Anladım artık, ait olmadığım dünyadayım
Anladım artık, ben başka dünyaya adayım
Beceremedin ey Dünya, beni mutlu edemedin
Halbuki hayata başlarken böyle demedin
Aldattın beni ey Dünya, yavaş yavaş kandırdın
Sen su içinde yüzerken bizi nasıl yandırdın.
Ne olurdu sevda fidanıma o tatlı suyundan verseydin
Ne olurdu bir çiçek açsaydı, dünya gözüyle görseydim
Gidiyorum artık ey Dünya, seni terkediyorum
İçimde yaşanmamış mutluluklarım
Acılarım tastamam, sevdalar yarım...