Gönül Eyvanı Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Gündüzümün eyvanıdır,gül dalında geceler,
Renkli bahçeme doğarken,yıldızların altında.
Avucumda ağlayan hasrettir,dalında dikenler,
Gönül tırnağımı kanatırken,kızıl akşamlarda.

Sevdanın rengine dolanan sarmaşıkların gibi,
Yanarsın,güneşi bekleyen bülbül'ün figanında.
Karanlıkta ağlayınca,yağmur bulutları misali,
Uyandığın sabahta ıslanırsın,gönül eyvanında.

Acılar döşeğine dökülür perişanlığın saçları,
Kar beyazı düşlerde taradığın pişmanlığında,
Rüyalarında acımadan kestiğin kuru ağaçları,
Aşkla ararsın,kavrulunca karanlık sokağında.

Kafesinde gezdiğin dallarda bülbül gibi çile.
Kanat vurduğun bulutlar,konarken dağlarına.
Gurbete gömdüğün,sevda bahçelerinde inle,
Ağla gönül,hasretle yalvardığın sabahlarına.