‘Gül’ diye uzandım, kanattı diken elimi
Bülbül oldum bahçesinde, yâr duydu sesimi
‘Al’ dedim de, çıkarıp uğruna kalbimi
Kalbim bıraktı sade, aldı da her şeyimi
Yâr, simsiyah saçın, gözün ok, kalem kaşın
Beni nârdan nâra, düşürür bir bakışın
Gönül evim perişan, harap,
Düştüm dertten derde, düştüm bitap
Mutluluk meğer serapmış, serap
Güldür artık yüzümü, güldür ya Rab!
Yâr, zülfün tarama, od düşürdün bağrıma
İlaç istedim senden, tuzlar ektin yarama.
Ahmet Ünal ÇAM
(Kendince) Şair-Yazar
http://huzur.sehri.com
[email protected]
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 10:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Üzüntülü bir günün ertesinde
TÜM YORUMLAR (1)