Gönül Evim Kendini Yaksın

Daracık sözlüğünde sıkışıp kalmışken aşkın
İstemem gönlümü avutacak bir söz senden
Bırak fırtınalı yüreğim duygularımı savursun
Bırak patikalarım mor menekşelerle kalsın

İstemem hapsinde açan bahar kaçkını çiçeği
Bana işkence veren sevgini zindan gözlerini
Yürek balkonumdan saksılarım kendini atsın
Yollarına düşsün gülün alev kızılı yaprakları
Bırakıp giderken gönül evim kendini yaksın

Her kederin bir rengi var ayrılık kavşağında
Sağda yeşil gözlerin solda kırmızı dudakların
Ne yana dönsem sana çarpmakta bu kalbim
Bir kaza anıdır sevgili seninle karşılaşmam