Gönül Evim Şiiri - Muhittin Layık

Bir umudun başladığı andı
seni gördüğün ilk zamanlar
Bir kıvılcımın alevlendiği andı
gönül evime geldiğin anlar.

Gel demesemde çoktan ordaydın
seni seven en samimi koldaydın
gönül evime girdiğin anlar
benim için en doğru yoldaydın.

Yıllar geçsede uzun uzun
hiç unutmadığım ruhumdaki yüzün
bana bakmasada bir ömür
benimdir benim olacak iki gözün.

Bende hiç bitmeyen umuttun
gönül elimle bir seni tuttum
hayatımın sonunuda görsem
bir ömür bu ruhu seninle avuttum.

Sen kalbimdeki gülümsemeydin
ruhumdaki beni, özümsemeydin
yollarımın sana hiç çıkmayacağını bilsemde
bir ömür, gelebilme ihtimalini sevdim.