Gönül Evim Şiiri - Selma Ardıç Tan

Benim ne aşkım ne sevdam vardır yandığım
Sevdiklerimi etrafıma bir bir topladım
Gitmek isteyene yoktur eyvallahım
Dost olarak gelene açıktır her zaman kapım

Ne zenginlik nede yoksulluk derdim değildir
Benim tek istediğim biraz sadeliktir
Öfkem insanlıktan nasibini almamışlara
Kalemimin sivri ucu onlara hep onlara

Gidenin arkasından hiç yanmadım ki ben
Derdim olursa dökerim kalemim körelmeden
Her gün beyaz bir sayfa açarım hayata
Kapımı kapattım sadece duyarsız insanlara

Bilirim güllük gülistanlık değil bu hayat
Öğrendim yavaş yavaş yaşayarak
Derdini anlatmak isteyene dönemedim arkamı
İstedim ama durduramadım yapılan haksızları

Yalanlarla süslemem gönül evimi
Dürüstsen girebilirsin o kapıdan içeri
Hep asık değildir yüzüm gülerimde gelirse yeri
Bahçemdeki çiçeklerim yaşamımın sevinci

Elbette ki hayat sadece kötülüklerle örülmemiş
Güzel insanlarda var amacım onları bulmak
Bu kalpte çiçekler açacak kuşlar da uçacak
Bunun için bile değerlidir yaşamak…