Gönül evim Şiiri - Birkan Demirci

Bülbüller ötmez oldu bağımda,
Gönül evimin sisli dağında.
Yaralı bir kuş var sol yanımda,
Uçar mı bilmem, düze varınca.

Ay doğmaz artık o eski yerden,
Yollar daraldı her yeni günden.
Hasret vurdu dağ gibi yürekten,
Çare bulsam da gönül kırgınca.

Bahçemde güller boyun eğmişler,
Sel gibi akar içten demler.
Ne yazlar ne de ilkbaharlar,
Gönül, dönmez ki yar yanılınca.

Bülbüller suskun, bağım virane,
Umudum kaldı bir eski hane.
Gel desem duyar mı yar divane,
Beklerim yine gece olunca.