Gönül Evim Şiiri - Osman Söylemez

Sen, yalpalandığım şehrin sokakları gibisin,
Habire düşüyorum kaldırımlarında
İdama hüküm giymiş bir ülkenin,
Çiğnediğim yasakları gibisin

Sen, gömleğime sürülmüş nar lekesi,
Derdim sen, dermanım sende
Sen, umarsız hastalığımın şifası,
Zehirli dağ çiçeğimsin...

Sen uzadıya kurduğum düşlerim,
En yakın imkânsızım gibisin
Sen, karanlığımın zifiri koyusu,
Veya çocukluğumun masum beyazısın

Sen, perdeleri örtük gönül evimsin,
Toz tutmuş raflarda aşk romanımsın
Sen, sobasında yandığım evin,
Sıcacık gülümsemesi gibisin...