Gönül Esareti Şiiri - Kenan Çarboğa

Gözlerinle semaya zulmetmeyi bırak yâr
Yıldızlara duyduğun kinini bana sakla
Gururun gözlerinin önünde sonsuz duvar
Gizlenemez bir ömür gönülde saklamakla

Ben inanmış bir âşık, sen Belkıs’ça mağrursun
Sarayların sökülüp Kulleys’e taş olacak
Vazgeç şu inadından, benliğin şöyle dursun
Pişmanlık gölgen gibi sana yoldaş olacak

Sen yüzünü döndükçe bu açgözlü çöllerde
Üzerime Ebrehe fillerini salıyor
Direncimin ecele teslim olduğu yerde
Gözlerim gökyüzünde Ebabiller arıyor

Gökyüzü boş, gökyüzü karanlıklar içinde
Ne ay doğar, ne güneş ve gelmez Ebabiller
Hicranın alevleri gül örgülü saçında
Gül örgülü saçında beni yakan Sicciller

Bu ateşten taşları bağrıma doldurarak
Kahır iklimlerine mecbur kıldın hicreti
Tesellinin peşine düştüm yayan yapıldak
Yine de çözemedim gönlümden esareti.