Gönül Elinden Şiiri - Halenur Kor

Ömür yollarında uzun, upuzun,
Taşlı, dikenli, kanatan, acıtan yıllar.
Bir ucunda ben, bir ucunda sen,
Ulaşmak için menzîle bu beden
Ne gemiler yaktı bir bilsen.
Ne dar kapılardan geçtim ben,
Ne acılar büyüttüm yüreğimde,
Duvar diplerinde kıvrıldım, ezik,
Kapıldım sellere bilmem kaç kere?
Kaç kere kamaştı gözlerim,
Bakamadım ışığından yüzüne.
Siper ettim ellerimi gözüme.
Yüzünden akan nûrun
Görmek için bir katre ziyâsını,
Düşünmek bile çoktu bana,
Düşünmek bile çoktu bana hülyâsını.
Canımdan yükselen bin bir âh,
Yaktı, yaktı beni bilsen kaç sabah.
Niye küskün bana bilmem ki aynalar?
Niye dar gelir böylesi odalar?
Neden böyle herşey ketum, duygusuz?
Yanıyorum, sanki kalmışım susuz...
Sessiz dualar dökülür dilimden,
Bilin ki çektiğim gönül elinden...