Gönül Eğlenmez Şiiri - Sabit İnce

Ne gündüzde, ne gece de,
Gönül eglenmez, eglenmez.
Ne sözlerde, ne hece de,
Gönül eglenmez, eglenmez.

Mecnun gibi çöl de gezsem,
Usanip da candan bezsem,
Tükenmez inciler dizsem,
Gönül eglenmez, eglenmez.

Seller gibi çaglasam da,
Tüm gözlerden aglasam da,
Her gönülü baglasam da,
Gönül eglenmez, eglenmez.

Gönül konar konar göçer,
Her pinardan bir su içer,
Yedi deryalardan geçer,
Gönül eglenmez, eglenmez.

Bilmem ki bana ne oldu,
Herkes aradigin buldu.
INCE gönlüm yar de kaldi,
Gönül eglenmez, eglenmez.

12.8.1996-Kayseri/