Aramızda anlaşılmayan ne vardı?
Engin miydi, yüksek mi gönül duvarı?
İlk tuğlayı kim koydu?
Nasıl sıvadı betonu soğuk elleriyle?
Tutsak olduk kendi duvarlarımızın ardında.
Yürekle örüleni aşmaya güç yetmezmiş.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta