Gönül gözü ile gördüm âlemi
Çiçek yanıyordu dal ağlıyordu
Kalem alıp yazam dedim çilemi
Kelâm yanıyordu dil ağlıyordu
Gönül ülkesinde düş konağında
Şirin vadisinde Ferhat dağında
Mecnun sarhoş idi Leyli bağında
Yaprak yanıyordu gül ağlıyordu
Hayat gizlenirken bir tek nefeste
Can ceset denilen kaldı kafeste
Ney’de nağme oldu hicranlı beste
Perde yanıyordu tel ağlıyordu
Niyet ettim neden çıktı salmadı
Vakit geçti söze hacet kalmadı
Akan sular yatağını bulmadı
Irmak yanıyordu göl ağlıyordu
Sular gemileri, kaldırır iken
Yürümüş denize yelkeni çeken
Bir gülü kuşatmış bilmem kaç tiken
Yolcu yanıyordu yol ağlıyordu
Neden nefret etti neden hoşlandı
Gönül gençleştikçe beden yaşlandı
Kırıldı kınandı seven taşlandı
Yürek yanıyordu kul ağlıyordu
Sen de cananına canın verirsen
Ateş alan mum misali erirsen
Benim gibi faş eyleme görürsen
Takvim yanıyordu yıl ağlıyordu
Gözükara'm iplik iplik umutlar
Sabır taşı olsa o dahi çatlar
Bir sevda taşır ki kara bulutlar
Yağmur yanıyordu sel ağlıyordu
Seyr ü Sefer (sh. 27)
Mehmet GözükaraKayıt Tarihi : 12.4.2008 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın bir dışa bakakan yanı bir de içe bakan yanı vardır. Dolayısıyla Herkesle paylaştığı dünyada işlerin nasıl olduğu kadar kendi iç dünyasındada işlerin nasıl olduğu ve kimlerin nasıl yaşadığı onu derinden etkiler. Esas olanda bu olsa gerek.
tebrikler hemşerime..
kimi dıştan güler içten aglar,,herkesin bir derdi var durur içerisinde diyelim...
kalemin daim ilhamın bol olsun,,,
gurbetten sılaya
selam ve dua ile...
Çiçek yaralıydı dal ağlıyordu
Kalem alıp yazam dedim çilemi
Kâğıt yaralıydı dil ağlıyordu
Ne güzel bir gönül dünyası bu...
Hâl ve sorgusuyla ve de sevgisiyle güzel bir gönül dünyasını seyrettik...
Şiirdi ve de güzeldi.
Tebrik ve saygımla
TÜM YORUMLAR (17)