Gönül Dünyam Şiiri - Ömer Tombul

Dostlar hak aşkına akan yaşlarım
Sel oldu şu gönül dünyamda benim
Gözden akan yürek yakan yaşlarım
Göl oldu şu gönül dünyamda benim

Halk namaz kılıyor Kur’an okuyor
Mekke Medine’ye mekik dokuyor
Peygamberin kabri pek hoş kokuyor
Gül oldu şu gönül dünyamda benim

Kara toprak her geleni kucaklar
Kahve lokanta yok yanmaz ocaklar
Cehennemde yanan kollar bacaklar
Kül oldu şu gönül dünyamda benim

Müslüman kurtuluş bu kutsal dinde
İman olmalıdır insanda cinde
Bir küçük şehir var yerin içinde
İl oldu şu gönül dünyamda benim

İslam’a vatana şan verenleri
Saydım şehit olan can verenleri
Sığmadı deftere Türk erenleri
Bol oldu şu gönül dünyamda benim

Dört halife seviyoruz sizleri
Gönül görmek ister nurlu yüzleri
Peygamberin güzel tatlı sözleri
Bal oldu şu gönül dünyamda benim

Müslüman insanın yoldaşı iman
Gönül yapan kula yakındır liman
Hakka tapan insan gerçek Müslüman
Kul oldu şu gönül dünyamda benim

Hac yolcusu doğru gider şaşılmaz
İnsan seli coşkun akar taşılmaz
Güçsüzlere yollar çetin aşılmaz
Bel oldu şu gönül dünyamda benim

Ben aşığım yâr aşkına yanarım
Zemzem suyu güzel içer kanarım
Mekke Medine’yi her an anarım
Gel oldu şu gönül dünyamda benim

Ömer Tombul zaman bir hızlı tren
Zaman trenidir beni götüren
Peygamber sevgisi ışık getiren
Tel oldu şu gönül dünyamda benim