Gönül Dostu Mevlâna Şiiri - Osman Aközel

Dil arıdır sözler şeker bal olsun
Yüzler gülsün dikenleri batmasın
Mevlana’ma pak gönüllüler bağlansın
Bu dergâhta göz sevinçten ağlasın

Dil arıdır sözler zehir olmasın
Hoşgörüler yüreklerde ısınsın
Dostlarımız Mevlana’da yanmasın
Can Mevlana benim yürek sevdamsın

Kin tohumu filiz olup çıkmasın
Çok kötüdür yarı yolda kalırsın
İnsanı sev küsülüler barışsın
Kardeşlikte tüm insanlar yarışsın

Gel, gel dedi ayırtmadın insanı
Dön, dön dedin bulacaksın Mevla’nı
Doğru konuş tanrı sevmez yalanı
Sev, sevil ki hoş edersin dünyanı.

Gelin canlar hep beraber dönelim
Kin nefreti tatlı dille örtelim
Savaş değil uzlaşmayı seçelim
Mevlana’da dostluk vardır bilelim.

Sevgi seli Mevlana’yı yüceltti
Deniz oldu güzellikler üretti
Tanrı kulu deyip ayrım etmedi
Can dostuydu hoşgörüyü öğretti.

Tüm âlemin yaratanı tanrıdır
Baba Âdem Havva ise anadır
Akrabayız gönül kırma günahtır
Dost Mevlana herkes için ilaçtır.

Huzur vardır Mevlana’nın dergâhta
Ney üflenir Neyzenlerin dudakta
Pir nur olur semazenler turunda
Kollar açık sanki Mevla yolunda.

Yol gösterdi ışık oldu Mevlana
Hoşgörüde dinler geldi yan yana
Hak yolunda yer verilmez yalana
Dürüst ol ki ulaşasın Mevla’na.

Karanlığa ışık yakıp yürüyün
Gönülleri sevgi ile süpürün
Acıları adil hakla dindirin
Mevlana’yı yüreklerde diriltin.

Osman AKÖZEL
İzmir- Çiğli