Bir gönül dostunun selamın aldım,
Yüreğin resmedip seyrine daldım,
Muhteşem tabloymuş ben hayran kaldım,
Gönül bahçesinden gül verdi bana.
Öyle bir tablo ki yürek okuyor,
İlmeğini atmış sevgi dokuyor,
Sanki buram buram dostluk kokuyor,
Gönül dostluğundan el verdi bana.
Renklerinde gizli derin bir mana,
Meltem olup eser nice limana,
Rastlamak mümkün mü böyle insana,
Gönül sarayından yol verdi bana.
Her bir karesinde pişerek yandım,
Berrak pınarından içerek kandım,
Tadına doymayıp ekmeğim bandım,
Gönül sofrasından bal verdi bana.
25.02.2007
Abbas YURT
(Türkü olarak kendim tarafından bestelenmiştir.)
Abbas YurtKayıt Tarihi : 26.2.2007 20:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen insan hiç ummadığı bir zamanda öyle değerli gönül dostları edinir ki, belki de hayatta hiç bir zaman reel olarak karşılaşma olasılıkları olmamasına rağmen paylaştıklarıyla ve onların verdiği lezzetle alır bambaşka diyarlara bambaşka duygularla götürür ve bir duygu selinde kaybolur giderler. Hiçbir çıkar olmaksızın gerçekten insanların yüreklerini birbirlerine açmalarının ve gönülerinde kopanları, gönül sofralrında birer lokma olarak paylaşmaları kadar güzel birşey var mıdır? Bu şiir bir gönül dostunun sofrasından bal olarak yüreğime yansımıştır.
Yüreciğim hazır ettim dost için,
Uğraşmadım bir dünyalık post için,
Gerekirse can atarım dost için,
Yüreğimle can atarım dostluğa.
m. başkır
TÜM YORUMLAR (19)