Gönül Dostu Şiiri - İsa Demirpehlivan

Seninle geçirmek isterdi her an,
Üzülme can dostum derdi her zaman,
Sonunda yenildi kaderine o,
Kaybetti bir anda mutluluğunu,

Her zaman desteği can dostu sendin,
Onun kalbinde sen bir başka yerdin,
Yaşama sevinci sevdiği sendin,
Mutluluk hayali neşesi sendin.

Seni üzmektense ölmek isterdi,
Gönül dostunu o her an severdi,
Kalbini kırmaktan senin korkardı,
Seni kaybetmekten her an ürkerdi.

Yaşamı yazılsa roman olurdu,
Onu tanıyanlar her an okurdu,
Ne yarını kaldı ne bir seveni,
Kalmadı sonunda yaşam ümidi.

Talihi karanlık onun inan ki;
Kalmamış demek ki bir gönül dostu,
Yaklaştı onun da kötü bir sonu,
Kaderin kırıcı oyunu mu bu.

Gönül Dostu İsa Demirpehlivan