GÖNÜL DOLUSU SEVGi Şiiri - Naime Özeren

Ağlamak yakışmıyor sana birtanem,
Bebekken de yakışmazdı zaten.
Bırak ağlasın derlerdi ya büyükler,
Ciğerlerin genişlermiş ağlayınca güya,
Aldanma sen o küflenmiş laflara.
Benden istediğin ne, sen onu söyle…
Oyun, oyuncak, arkadaş, bilgi, sevgi?
Küçücük dünyanı doldurmaya yeter mi bunlar?
Peki, öyleyse al…

Ben böyle büyük doğmadım,
Uzaklarda da kalsa o yıllar,
Ben de çocuktum bir zamanlar.
Oyun için bol zaman tanırım sana,
Yeter ki oyunu kuralıyla oyna
Sen büyüdükçe oyuncakları da büyüdü
Artık bir tahta at, bir oyuncak araba
Seni mutlu etmeye yetmez.
Daha fazlasına da belki benim gücüm yetmez.

Arkadaş isteme benden, onu kendin bulacaksın.
Seni vezir edeceği arayacaksın.
Mutluluğa onunla yelken açacaksın.
Her sabah işine sevgiyle uğurlanacaksın.

Geriye ne kaldı?
Bir yudum bilgi, bir kucak sevgi mi?
Bir zamanlar susayan öğrencilerime
Bilgi içirmiştim su yerine kana kana
Arta kalanı ancak bilgiyi bulmana
Yol gösterebilir sana.

Ama sevgiden yana korkma, tükenmez.
Bir değil bin kucak iste yavrucuğum,
O bende gönül dolusu var.
Kaynağı çok zengin, dağıtmakla bitmez.
İnan bana bebeğim, kalbimdeki yerin öyle özel ki,
Oraya kimsecikler giremez.