Gönül Diyarından... Şiiri - Burhan Kale

Dünya güldürmez insanı,
Bendeki seni bilemezler…
Yoksun işte ne gelir ki elden
Bir beyaz kâğıda yazmak hasretini
Avutur mu sanıyorsun yüreğimi…

Ne yazlar yaz gibi gelir,
Ne baharlar bir neşe verir…
Gözlerinde bir sevgi dolu bakış
Yakalamak için artık,
O diyarlara göçmek mi gerekir…

Ellerinin sıcaklığında
Eritemedim yüreğimi,
Bu karanlıklara bırakamadım kendimi
Düşenin eli, susanın dili olmak için çıktığım yollarda
Kanadı kırık bir kuşum şimdi…

Yorgunum;
Yaşamak yordu beni,
Rahmet olup yağamadım…
Kucak dolu çiçeklerim
Güllerim vardı da;
Döküldü yollara,
Sağa sola saçıldı
Kimseye sunamadım…

Senle yaşadım, seni yaşadım
Fatihaların çiçek çiçek
Kokusunu aldım başucunda…
Yasinlerin nasıl kanatlandırdığını gördüm
Yorgun bedenini…

Gözlerimden kalkan perdeler de
Zamana yenilmeden gel…
Herkes bivefa ben de…
Bir kandil gecesi,
Bir Cuma günü,
Yahut bir bayram;
Mesela bu Kurban gel,
Kurban olduğum babam…