Gönül Diyarı Şiiri - Nuri Ulufer

Bir diyar düşledim gönül dağında
Çift kurna çeşmeler şırıl şırıldı
Ezgiler dolanır yar dudağında
Kehribar gözleri fırıl- fırıldı

Dolunay parladı gün erken battı
Derler su verdi dağ gül uzattı
Kurt geldi çobanın yanında yattı
Tertemiz vicdanlar Pırıl pırıldı

Sanki öbek-öbek panayır yeri
Herkesin toprağa damlıyor teri
Çapası elinde, gördüm bir peri
Tepeden tırnağa parıl parıldı

Ne çıkar var idi nede savaşı
Hiç kimsede yoktu, rızık telaşı
İçlerinden biri Cumhurun başı
Fikirler apaçık gürül gürüldü

Bir Emekçi geldi terin silerek
Nazikçe merhaba dedi gülerek
Beni kırk senelik dostu bilerek
Kolları boynuma sarıl sarıldı

Bir hazla bakarken uğurlu taşa
Gözlerim takıldı bir kalem kaşa
Sanki sıla gözlüm ettim temaşa
Üstünde ki giysi tiril tirildi

Dediler ki Nuri gitme kal biraz
Canlansın gözünde o şehri Şiraz
Destan, Ağıt, bol heceli şiir yaz
Kafalar aydınlık durul duruldu