“Bazen gönlüm okuyor yalan mektebinde aşk şarkılarını,
Bazen de kalemim içiyor gönül şarkılarını bir sarhoşluk içinde! ..”
Gönlüm gam ve keder içinde olsaydı mutluluğa onlarda özlem duyarlardı.
Gönülden sevgiden anlayan bir can bir canan gerekli bana bu dünyada…
Her şeyimi vereceğim birisi olmalı kalpten ve gönülden geçmemeli. Sevmeyi, saymayı, sevilmeyi aşka kıymet vermeyi, karşısındaki kişiye değer vermeyi, gönül kırmamayı öğrenmeli…
Öğrenmeli ki, bir hata yapınca ya da hataya düşünce hemen anlasın! ..
Gönül kırıcı olmasın, aşk(ın) ı zirveye taşısın.
Zirve de en iyi şeylerle karşılaşsın. Sevdiğini kırıp üzmesin! ..
Arının bal kovanına girdiği gibi, ağaçların çiçek açması gibi sevgilinin gönlüne girmeyi başarsın. Ve gönül dilinden anlasın!
Yalçın SevimKayıt Tarihi : 13.8.2014 01:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!