Gönül destanı Şiiri - Mehmet Doğan 2

Gönül senin kahrını ben çekemem
Hergün uğruna kanlı yaş dökemem
Öksüz misali ben boyun bükemem
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül yaş yirmi girdim yirmi beşe
Hasret kaldım gecemdeki her düşe
Sürmedim bir sefa görmedim neşe
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül çektiklerim ölümden beter
Hergün acı hasret gam ile keder
Derde çareyi ederse yar eder
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül siyah saçlarım beyaz oldu
hasretiyle benzim sararıp soldu
Bir sene demişti tam on yıl doldu
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül el içinde olmuşum destan
Ne yetiştirdim bağ ne gördüm bostan
Beklerim selamı gelmez ki dosttan
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül el içinde olmuşum rezil
Yitirdim ümidi görünmez menzil
Can almaya gelmeyince azrail
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül hergün hıçkırık ve göz yaşı
Hasretle yitirdim sevdalı başı
Zaten zehir ettim akmeği aşı
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül terk etme evını sılanı
Yeter son bulsun o yarin yalanı
Başkasına satma sen aşk belanı
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül sen merhamet et bana acı
Yüreğimi sarmış dermansız sancı
Aşk yarama bulsun o yar ilacı
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

Gönül daha çekme gurbet elinden
Al sevdiğini kurtul el dilimden
Gezme delli deli kelüz çölünden
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare

DOĞAN gönül ile baş edemedi
Eller aldı murat o eremedi
Ne yaptıysada yare gidemedi
Topla pılın pırtını gidek yare
Elbet açtığı derde bulur çare