Gönül Derya'm Şiiri - Döndü Dülger

GÖNÜL DERYA'M
Belki de hiç bir araya gelemeyecek olmamızdı,
Bizi birbirimize mühürleyen.
Gönlün gönülde yıllanacak olmasıydı,
Bu denli kökleştiren.
Vuslatı nefes nefes göğsümüzde tutmaktı,
Sevdamızı ölümsüzleştiren.
Hep bir yarına olan inancımızdı,
Aşkımızı her yeni gün filizlendiren.
Belki de gecelerin ayazıydı birbirimize sarılmamıza sebep,
Karanlığın yalnızlığa dem tutmasıydı,
Gözlerimize sevda sürmesini çeken.
Çorak gönlümüze Cemrenin düşmesiydi,
Bitti dediğimiz duygularımızı yeşillendiren.
Sebepsiz yaprak kımıldamaz değil mi?
Milyonlarca insanın içinde bir birimize denk gelmemizdi,
Biz olma mucizesini fikrimize eken.
İki yorgun gönlün bir nefeste can bulmasıydı,
Yüreğimizi çepeçevre kuşatıp meşke erdiren.
Sebep ne olursa olsun,
Şükür ki doğdun ruhumda,
Şükür ki seninle yaşadım her duyguyu da,
Şükür ki acısıyla, tatlısıyla,
Tükenmez bir membaa oldu,
Aşkın gönül Deryam da..
Döndü Dülger