Viraneyim dağılıyorum bitimsiz bir yokluğa
Birden bir ney taksimi topluyor beni varlığa
Gönül derler senin kapında bir divane kaldı
Yaşamıyorduk ölmek için çok bahane vardı
Yaşayıp ölememek sürünerek çok hane yıktı
Gönül derler düştüğü kuyuda yıldızsız perişan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla