Gönül derdi Şiiri - Arap Kurt

rast gelene gül verilmez;
yol bilmeze yol sorulmaz;
gayrı bu elde durulmaz
diz bağımı çözen gönül!

hal bilmeze, halim dedim,
dil bilmeze, dilim dedim,
diken imiş gülüm, dedim
gülistanda hazan gönül!

bozulmuş, düzenin çarkı;
terk eğlettin evi barkı.
ölüm ile hayat farkı,
kaderimde yazan gönül!

rüyalarım çıktı boşa;
şefkat verilmemiş taşa.
ne belalar geldi başa;
diyar diyar gezen gönül!

yaz ayında senin kışın;
değişmez ki, hiç, bakışın;
tükenecek ekmek, aşın;
yüreğimi ezen gönül!

yaren dedim, yardan attın;
altın idim pula sattın.
bir vefasız kula çattın;
otağımı bozan gönül!

gönül sana da kırgınım;
zaten, doğuştan yorgunum;
iflah olmaz bir vurgunum;
özge can-ı üzen gönül!

kurtoğlu, sitemi bırak;
yaklaşıyor o son durak,
cennet yeşil sense kurak;
ahirette mizan gönül!

(Günbatımı düşleri...sh.84)