Oturduğum o bankı denize atmak geldi içimden.
Oysa oraya oturuncaya kadar,
Ne fırtınalar koptu gönül denizimden.
Bıraksaydı içimdeki tomurcuk,
Katmer katmer gül olsaydı.
Bıraksaydı o deniz, o maviliğiyle
Hep aynı kalsaydı.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




çok hoş olmuş dizeler denize aşık biri olarak tebrik ederim..
Keşke MAVİ lerde bulduğumuz düş yağmurları hep yağsa gönül denizlerine..
Ama zaman bencil ANlarını değdirir hep en güzel renklere...
TEBRİKLER...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta