Oturduğum o bankı denize atmak geldi içimden.
Oysa oraya oturuncaya kadar,
Ne fırtınalar koptu gönül denizimden.
Bıraksaydı içimdeki tomurcuk,
Katmer katmer gül olsaydı.
Bıraksaydı o deniz, o maviliğiyle
Hep aynı kalsaydı.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




çok hoş olmuş dizeler denize aşık biri olarak tebrik ederim..
Keşke MAVİ lerde bulduğumuz düş yağmurları hep yağsa gönül denizlerine..
Ama zaman bencil ANlarını değdirir hep en güzel renklere...
TEBRİKLER...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta