Gönül denen Ak At Şiiri - Esel Arslan

İçim de koşan bu ak at
Bekler dururum, ne zaman tökezleyecek,
Geçti bir ömür, anlayamadım bir halt.
Nere de dünkü delişmen beden
Gönül denen bu çılgın at,
İnadına koşar durur,
Beden durur, gönül boyuna savrulur,
Kafa yorgun, beden yorgun,
Bilinmez bu çılgın at, ne zaman yorulur.
Bunca çile, bin mihnet, binbir nasihat,
Uslanmadı gitti bu deli gönül heyhat,
Beden oturur oturduğu yer de
Gönül denen at, boyuna eder durur seyahat.
Tükendi artık beden, kalmadı nefes,
Gönül, uslanmaz, arlanmaz, akıllanmaz,
Bitmez tükenmez içinde ki arzu, heves.
Gönül denen bu çılgın ak at,
Durulmaz, düzelmezse kendiliğinden,
İşin iştir senin,
Kalıbı dinlendirecek beden

Temmuz-2006-Ankara