Gönül Dedim Gönül Şiiri - Kemal Berk

Gönül dedim gönül, olsun huzurum
Özümü öldürdüm yoktur gururum
Yaktılar yıktılar var mı onurum
Ömür boyu neler neleri gördüm

Önüme dizildi kocaman dağlar
Gözlerim sussa da yüreğim ağlar
Ölünün başında gülüyor sağlar
Acının için de eğlence gördüm

Uzattığım eller bir bir kurudu
Buz gibi havada dostlar kurudu
Ağaçta tomurcuk döller kurudu
Tuttuğum dallarım kururken gördüm

Eleğin gözleri büyür de büyür
Küçükler dökülür kalanlar büyür
Sevdalı yürekler gözümde büyür
Yürekten sevdiğim yiğitler gördüm

Herkes odun kırdı, sevdiğim beni
Eskiler ölünce sevmiyor yeni
Yediğim besinin bozuldu geni
Neslimin özünü bozulmuş gördüm

Bedenim güçlüydü ruhumsa aciz
Sırtıma binene gönlümüz haciz
Hakimin kararı ölümüm caiz
Yaşarken öldüren dostları gördüm

Yaş geçince dizde olmuyor derman
Cahilin sözünden çıkmıyor ferman
Alimler yok olmuş, takiye her an
Halkımı kandıran cahiller gördüm

Arı böcek çiçek çiçek gezerken
Sevgisiz insanlar güller ezerken
Bataklık içinde candan bezerken
Gülmeyi bırakıp hırlayan gördüm

Ķül özünün derdi bacayı aşar
Yürekler delirmiş hepisi kaşar
Doğruluk dillerde, özümüz şaşar
Yürek kırk yamalık şaşkınlar gördüm

Kemal'eren /Kemal Berk

10.1.2022