Gönül Dağım Şiiri - Mustafa Yaralı

Düşman öğretiyor bana dostluğu,
Dostum diyenlere çatışım ondan.
Acâyip terbiye sarmış boşluğu,
Hayretle seyredip bakışım ondan.

Feryatlar,figanlar, ağıtlar çoksa.
Zikire fikire insanlar toksa.
Eskiler ezberim, yeniler yoksa,
Bayat sohbetlerden kaçışım ondan.

Devir ilim irfan,uyanma devri.
Anlayıp bilmeden ne gerek seyri.
Gerçek adaletle doğrulur eğri,
Hak ile hukuku katışım ondan.

Dost ile arama giren olunca.
Muhabbet ararken zevzek bulunca.
Gül dalına gelip karga konunca,
Dikenli sözlerle batışım ondan.

Bana can verirken gönül vurgunu,
Mevlâ’ya yönelttim minnet duygumu.
Şükürle sükuttur sabrın uygunu,
Derdimi içime atışım ondan.

Taşla söyleşirim,toprağa tavım.
Dağların üstünde şu gönül dağım.
Ateşler içinde en güzel çağım,
Kendimi aşk ile yakışım ondan.

Ben Allah’a kulum,kul olmam kula.
Selâmetler verdi sağıma sola.
Bu yüzden kendimi değersiz pula,
Yaralı diyerek satışım ondan.

25.05.2001