Gönül Dağım Şiiri - Düşünce Dünyası

Ruhum kıyında sessizce yatıyor,
Hasret kalmışım derin maviliklere,
Ne senin göğün artık evim,
Ne benim denizimde kalmış yerin.

Uçsuz bucaksız bir sahilde kum tanesi gibiyim,
Derinliklerimde bir yerde, çırpınıyor sensizlik sessizce
Sen elindeki taşları atıyorsun içimdeki kör kuyuya,
Aşınmaz sandığın duvarlarım, parça parça ufalanıyor kanıyorum..

Bahar kokulu toprağım kan kokuyor,
Tükendim yaşayan bir ölüyüm,
Ne sabrım kaldı, ne de sana güvenim,
Yılların acısı hançer oldu yüreğime.

Sözlerin beni vurdu, dikiş tutmaz bu yara,
Yıllar geçse de unutulmaz bu acı,
Ne yapsan da gülmez artık bu yüzüm,
Dünya'yı bağışlasan da hakkımı helal etmem ben sana..

Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum,
Ne rüyalarım sana ulaşıyor, ne de kokunu alabiliyorum,
Bilmem kaç saat oldu, havasız kaldım,
Diline haram, yüreğime yara olanım..

Sen beni çoktan tükettin de, ben seni eksiltmeye kıyamıyorum,
Sımsıcak yüreğinden bana iki buse yolla,
Biri sana dalan gözlerime,
Diğeri sen dediğim, içime çektiğim nefesime,

Gel ey benim gönül dağımın hüzün kokan sevdiğim.
Gel ki dinsin gönül sızım,
Öpsen geçer dediğim yaralarıma sardım ben seni.
Dünya'da sen güldürmedin,
Ahirette de ben güldürmem..