Gönül Çırası Şiiri - Abdullah Oral

İnsanlık içinde hakkı bulunca Özde ikiliği yener giderim. Arif sofrasından lokma alınca Kendimi kendimde sınar giderim. Yağmur dövülürmü sırca havanda Tomurcuklanır gül aşkın tavında Seher bülbülleri ulu divanda Sulari adını anar giderim. Hakkı özde bulur insanın hası Bal olur dilinde halkın sevdası Silinir gönülden tarihin pası Yüreğimi aşka banar giderim. Yoluna eyledim gönlümü harman Düştüm ocağına derdime derman Bu aşk mahkumuna yokmuki ferman Bir ömür durmadan kanar giderim. Gönül çırasını aldım eline Takıldım giderim sülfün teline Kapıldım bir garip sevda seline Yüreğim girdapta döner giderim. Siyah perçemini kadır yüzünden Mahrum kalmasın yar gözüm gözünden Sulariyle yandım bende özümden Gönlüm kuş, dalına konar giderim. Temmuzda buz tutar damın saçağı Anadolum saklar vermez kaçağı Boynumda biliyor çellat bıçağı Her gelen kendini dener giderim. Denizin içinde yaktıkça közü Uludere kanar insanın özü Utanır kendinden kanar gökyüzü İnsanlığa zulmü kınar giderim. Ayağım bastıkça acır nasıra Özgür vatandaştık döndük esire Bedeni kefensiz sardık hasıra Acılar yüreğe iner giderim. Tomurcuk çiçeğim dalda solarsa Bülbüller gül için heder olursa Hüzün yine gelip beni bulursa Yıkılır dağımda çınar giderim. Sevgi yağmurunda gönül ıslandı İçimdeki haylaz çocuk uslandı Deli gönül gayrı aşksız paslandı Bahar yağmurları diner giderim. Emekçinin bitmez kederi yası Sevgisiz silinmez gönlünde pası Kimseler duymuyor yürekte sesi Sızılar içime siner giderim. Gönüllere ekttik sevgi gülünü Mecnunla dolaştık sahra çölünü Taşıdım yürekte şiir selini İçimden dökülür pınar giderim. Uykular bölündü, amansız gece, Dilimde sevdaya dokundu hece. Vurguni neyleyim bu büyük güce Aşkın narı özde yanar giderim. Abdullah Oral