Oturuyordu denize karşı.
Elinde bir simit birde çay vardı.
Düşüncelere dalmıştı.
Her yer suskunluk içindeydi
Ağır ağır dertli bir şarkı çalıyordu.
Onun ise gözlerinden yaşlar akıyordu.
Denize bakıyor kendi kendine konuşuyordu.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta