Gönül çeler sevdalar...

Sarar aşkın büyüsü; açar kırlarda bahar,
Rengarenk çiçeklerle, çiçeklenir tarlalar...
Girer kalbe bir virüs, şehlalaşır bakışlar,
Aşık var aptal aşık, prens sanır kendini

Erken açan çiçeği, dolu kar boran vurur,
Aşk aşığın boynunda, gerdanlık gibi durur...
Damarlara kan yürür, kuru dal hayat bulur;
Aşık var çekingendir, anlatamaz derdini...

Bağ bahçe yeşillenir, çağlayıp coşar sular,
Zindan olur geceler; perişandır uykular.
Kurdu kuşu sevişir, can canadır kumrular,
Kesilir ayak yerden, kanat takar sevdi mi...

Aşkın da hazanı var,mahkum her aşk solmaya,
Yüreğe kış gelmiştir, başlar bulutlanmaya,
Atlı prens gidince, insan kalır da yaya,
Ne aşk kalır ne de meşk, akıl başa erdi mi...

Sus pus olur yüreği, hızlı koşan aşığın;
Yanacağını bilir, döner ateşte yılgın,
Her aşık biraz deli, her aşık biraz çılgın.
Kesilir ayak yerden, aşk gönülü çeldi mi...

Coşkun akarken sular, birdenbire durulur.
Aptal aşık kendini, kendi okuyla vurur.
Yürek bu dayanmaz ki, ateşlerde kavrulur...
Kül olur yana yana, anlatamaz derdini...

3/Temmuz/2009/Bodrum