Gönül Çelen Şiiri - Atilla Durukan

Gel gönlümün bahçesi sana açıktır dedin,
gözlerinle gör beni, yüreginle sev dedin.
ben bir yagmur çilesi, sen gönül çelensin.
dudaklarım kavurur, yakar dedin alemi,
eger yaşamak istiyorsan al çıranı yak dedin.
ben hasret od uyla yanıp tutuşurken, sen bir gönül çelensin.
gözlerim engin deniz yüzdükçe serinlersin,
aşk suyunu yudum yudum inanmazsan iç dedin
ben boguldum denizde, sen bir gönül çelensin.
kainatı ayakta tutar dedin, bedenim,
ömrümde gördügüm sen tek çiçek nazendesin.
ben güllerin rengine oldum deli divane, sen bir gönül çelensin
haydi durma yakalım dedinde bu dünyayı
bir uçtan bir uca tutuşturduk alemi.
ben alemler içinde yanarken acı acı, sen bir gönül çelensin.
ve bir gün dedin geldi vakit tastamam,
topladın kainatı uçlarından vesselam
kimsesiz çocuk gibi ben kalırken ortada,sen vefasız bir gönül çelensin vesselam.
çelensin.