Gönül çalan Şiiri - Dağlar Özügüç

Yanlızlık ormanında tutunacak dal ararken
Dallarıma tüneyenleri göremedim
Yolcu dönmez doğru yolundan
Gökteki yıldızlar gibi hep yalnız kaldık
Bizi yarı yolda bırakanları çok gördük
Vefasızların vakitsiz yağmurlarında ıslandık
Güvenimizi kötüye kullananlar utansın
Biz ağlayacağımıza birazda vefasızlar ağlasın
Gönül veren ümitsiz olacağına
Gönül çalan ömrünce uykusuz kalsın
Yüreğimin derinliklerinden gelen bu haykırışları
Bin kere gelsemde bu dünyaya
Hatada olsa bilerek yine söylerim
Bu güzelliği görmeyi engelleyen karanlığa isyandır
Kötü günlerin sonu elbette aydınlıktır
Kar tipi mart ayına dirensede
Nisanın sonu kesin bahardır
Adil olup hakkını verenlere
Hayatın verdiği bir şans daha olacaktır