Gönül Bu Şiiri - Nilüfer Sultan

Gönül bu kime ne zaman konar hiç bilinmez,
Bazen güzel bir yüreğe,
Bazende seni anlıyamıyan ruhsuz bir kalbe,
İnsanız yaşarken alışmışık tır çile çekmeye,
Mutluluğu yaşamak varken hep seçeriz mutsuzluğu niye:?
Dedim ya alışmışık birkere illede üzülücez ya,
Aslında ne güzeldir sevmek sevilmek,
Sevdiğinle bir bedende iki can gibi yaşayıp nefes alıp vermek,
Bazen sanki dengi dengini buluyor kişiler,
İşte o zaman yaşıyorlar gönlünce haz alarak gülerek neşe içindeler,
Kimbilir gülermiyiz bizde birgün unuturmuyuz yanlızlığımızı,
Yoksa çile içinde yanarak kavrulurmuyuz bilinmez,
Kader der bunada geçeriz alışkınız ya çekmeye,
Yinede umutlarımızı tüketmeden bekler.
Dua eder sabrederiz...........!