Gönül Bu! Şiiri - Mecit Aktürk

Dünyanın çivisi çıkmış yerinden
Dereler tersine aksa şaşırmam.
Kalp dilden muzdarip, alın, terinden
Göz helâle şaşı baksa şaşırmam.

Kaderin ördüğü ağ nakış nakış
Gözümde sermayem hüzünlü bakış
Her senem dört mevsim; üçü güz bir kış
Yoluma hep yokuş, çıksa şaşırmam.

Şeytan tuzak kurmuş zevkten dört köşe
Zalimin zulmüne beleşe neşe
Nefis başa belâ, kâbuslar düşe
Ruhumu endişe sıksa şaşırmam.

Coşkun akar/suydu gönül pınarım
Yosun tutar oldu dere kenarım
Hoyrat esti rüzgâr, ne’tsin çınarım
İstinat duvarım çökse şaşırmam.

Bir türlü doğmadı beklenen fecir
Gönlüm özyurdunda garip muhacir
Varsın vursun felek koluma zincir
Ocağıma incir, dikse şaşırmam.

Bîçare gezerim, ecel gülümser
Gönül bu, gamlıysa bahtına küser
Kalbimi yarsalar bıçak buz keser
Umuttan hiç eser yoksa şaşırmam.