Gönül Bu Şiiri - Turgut Uzdu

Gönül bu alı da bulur balı da
Gezer çiçek çiçek durmayı bilmez
Bazen bir yaprakta bazen çalıda
Bulur sevdasını sarmayı bilmez.

Dağlara taşlara söyler derdini
Ara ara çağlar yıkar bendini
Çiğ olur güllerde saklar kendini
Çareyi bülbüle sormayı bilmez.

Ufuklara sığmaz delidir içi
Dört mevsim baharın, yelidir içi
Aslı’ya muhtaçtır bellidir içi
Bir türlü çöllere varmayı bilmez.

Yollara düşerek aşkını arar
Gördüğü rüyayı iyiye yorar
Sessizce sokulur yanına kadar
Gözlerine bakar görmeyi bilmez

Gayet yabancıdır böyle sevdaya
Vuslat diler eller gelen nidaya
Güllerle birlikte konsa odaya
Birer birer alıp dermeyi bilmez.

Acıyın haline çünkü perişan
Yok mudur yaşayan aşkı anlayan
Ne çabuk geçiyor önünden zaman
Saati kendine kurmayı bilmez.