Gönül Bu! Şiiri - Muhip Fuât Gülrek

Gönül bu! Sevda parmaklıklarına tutunan,
Aşka mahkûm bir duruşla bekliyor,
Bir farklılık gördüm ümit ve heyecan,
Hapis oldum değil bilerek sığındım diyor.

Kapısında açılmayacak gibi duran kilit,
Kalbin derinliklerinden bir sadâ misali,
Ebediyen susmayacak dilsiz bir surat,
İçten fethedilmiş girilmez adâ misali.

Sıradan bir damla ile birikir göl,
Âsude bırakılır hırslı dalgalara,
Göğe yükselir tek damla ile gönül,
Kaldırır aşıkları gövdesiyle semâya.

Gönül bu! Baharda hissetmiş bir rengi,
Ansızın giyivermiş ıslak bir urbâyı,
Yakmaya kalkışmış sırılsıklam bedeni,
Kurumadan kaybetmiş güneşsiz edâyı.

Bir gönül notu: Âcuze gönüllere yaklaşmak,
Küreksiz sandalla limana ulaşmak gibidir.