Gönül Bu Şiiri - Muhlis Coşkun

Ne ilk kar yağışı bu
Ne de fener alayını bekleyiş
Kıpır kıpır yüreğim dindiremiyorum
Gökyüzüne uçuyorum boşluktan
takılıyorum bulutlara
birinden ötekine
Çocuksu coşkum kamçılıyor
Tül tül örtüler topluyorum maviyi süsleyen
Desen çiziyorum umutlarıma hiç derlenmemiş
Gücü gitmiş ellerimin seviden
Çok geç anladım
İlk rüzgara verdim duyusuz renklerimi
Bakamıyorum aynaya bir an
sırlarını dökmüş
Her parçasında yitik düşlerim
Yakmış canımı iğnesiz neştersiz
Bu kez beni terk etme
gönül

Muhlis Coşkun/Ankara