Gönül Boşuna Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Gönül sen bu aşkı haketmedinki
Boşuna sızlanma onun peşinde
Bu aşkın suyuna hiç gitmedinki
Boşuna nazlanma aşk ateşinde

Bir daha kimseyi sevdirmem sana
Saklarım sevgimi verdirmem sana
Gönül bu başımı eğdirmem sana
Aç artık gözünü ömrün kışında

Söz verdim kendime sevda neyime
Ne geçti sevdimde benim elime
Kimseyi dolamam susar dilime
Gönül at derdini gözüm yaşında

İstanbul kimseye yar olmadıki
Seni çok sevecek var olmadıki
Utanma kimseden ar olmadıki
Gönül çatlamasın sabır taşında

Unut gitsin onu neyine lazım
Şu kısa ömürde böyleymiş yazım
Zamanla dinecek bu acı sızım
Gönül vefasızmış dostun eşinde

İstanbul dediğin bir büyük şehir
Herkesin diline sürer az zehir
Kimine bir roman kimine şiir
Gönül kır kalemi yolun başında