Gönül Bilmezlere Şiiri - Murat Akbaş

Bütün ışıklar söner...
Deli divane olur...
Yarin gözleri ona ışık...
Yol olur...
Nur olur...
Umut olur...
Işığı olmazsa kör olur...
O zaman ona deli divane derler...
Ne güzeller var derler...
Zayıf kuru kara ..
Bir çelimsize mi gönül vermiş...
Bilmezler ki;
Dolanır durur etrafında...
Işığını kaybetmiş...
Sevdiğinin gözlerinde dünyayı görür...
Ne bilir garibim...
Dünya malına bakmaktan...
İnsan sevmeyi unuttu...
Gel gör ki;
Maddeye meyilden...
Sevgiye yer kalmamış...
Sevenler yalnızlar rıhtımında...
Işığını beklerken...
Deli divane...
Işığı görmek için...
Yarin bir çift gözlerine hasret...
Neyleyim onsuz hayatı?
Neyleyim. Gündüzü, geceyi?
Neyleyim yarsız bu dünyayı?
Tadına varamam...
Varamam sevdiğim...
Bir çift gözüne hasret kaldım...
Hasret kaldım
Geldim gidiyorum...
Şu dünyanın tadına varamadım...
Sen olmadıktan sonra...
Bütün diyarlar senin olsun.
Ben bir çift göze razıyım...
Varsın deli desinler...
Varsın divane...
Gönlü bilmeyene...
Göz neylesin?
Umman neylesin?