Kalbimin sakinlerinde yetişen çiçek
Görmemiş güneşi yetişmiş gecelerde
Su vermeye korkarım, bir zarar verecek
Diye kendi başına kalmış unutulan yerlerde
Ruhumun merkezine taht kurmuş sarmaşıklar
Bütün kuvvetiyle sarılmış emer özümü
Durmadan sökerim, gürleyip doruklarıma çıkar
Cesaret edemem, yakar diye bahçeyi ateşler
Küçük bir bahçe yapmalı, etrafını çevirip
Toprağı havalandırmalı, otları temizleyip
Tohumları saçmalı, dinlemeli ahuyu
Güneşe çatmalı, usul usul vermeli su
Böylece baharı beklemeli açsın diye çiçekler
Yaz gelince meyvesini yesin kuşlar böcekler
Boynu bükünce güzün, huzura kavuşursun
Dinlenirsin kış mevsiminde yatarsın uzun uzun.
Kayıt Tarihi : 3.2.2008 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!