Gönül bahçem yemyeşildi,bir gül ektin virân oldu.
Kapısını açmaz idim,bir kez açtım olan oldu.
Lalelerim,sümbüllerim birgün oldu hepsi soldu;
Ektiğin gül değil imiş,dikenlerin yurdu oldu.
O gülün dikeni varmış; yaprak gitti,diken kaldı.
Acısını ben yaşadım; ne eken,ne diken kaldı.
Çok şükür ki bitti acım; ne gülün,ne dikenin kaldı.
Ne kötü ki hatırana YÜREKTEKİ İZİN kaldı.
Kayıt Tarihi : 18.5.2006 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!