Gönül Bahçem Şiiri - Savaş Barha

Sabahın ilk ışığında
yavaşça gözlerimi açtım.

Yüzüm duvara dönüktü.
Aklıma gelen ilk sen oldun.

Bir damla yaş vardı
sağ gözümün ucunda.
Çünkü gece düşümdeydin.

İllegal yanım diyordun.
Koca yüreklim diyordun.
Efendim Mamostem diyordun.

Sana hasrettim.
Çok özlemiştim.

Perdenin gölgesinde
yüzünü gördüm, gülüyordun.

Başkaları görse hiçbir anlam veremez;
ama benim için senden başkası değildi.

Yatağımdan doğruldum.
Hatırandan öpüp güne başladım.

O sevdiğin parfümden sıktım.
Odana yayılan, ben kokan parfümden.

Bahçemdeki güller sen kokuyordu.
Kokundan biraz alıp içime sakladım.

Adın dilimde yürüdüm.
Yürürken seni zikrettim.

Bir kedi çıktı karşıma başını okşadım.
Küçük bir çocuğa merhaba deyip gülümsedim.

Bir kafenin isminde adını gördüm.
Gittim, oturdum bir bardak çay istedim.

Karşımda sen varmışsın gibi çayın
buğusunda seni aradım, çayım soğudu.

Kalktım, insanların arasına karıştım.
Aralarında olmadığını bile bile seni aradım.

Yürüdüm.
Bir kelebek kondu önümdeki ağacın dalına.
Ömrünün son demlerini yaşadığı besbelliydi.

Kanatları gözlerin gibi renkliydi.
Oturdum, kelebeği seyre daldım.

Biraz mavi, biraz yeşil,
biraz siyah, biraz ben.