Gönül Bahçem Şiiri - Soner Ateş

Bir sonbahar karıydı yağan tane,tane
Düşen kar taneleri toprakta can verircesine
eriyordu yavaş, yavaş
Artık kış çökmüştü aşk mevsimine
Ne yağan kara inat
Ne eritmeye çalışan toğrağa inat
Yalnızlık sarmıştı etrafını soğuk ve derin bir karanlık
Ne sabahı bekleyecek dermanı
Ne doğacak günden beklentisi kalmıştı
Bitmişti artık amansızca harcanan zaman.
İşte
Aşk mevsiminde hüzün vardı artık.
Ne verilen sözler, ne beklenen sevgiler, ne inançlar.
ve herşey hoyratça kullanılmıştı.
Gülleri solmuş.
Ağaçlar döküyordu yapraklarını yavaş,yavaş.
Örtüyordu üzerini umutların, hayallerin.
İşte gönül bahçemde hüzünlü bir kış başlamıştı.
Kimi umutlarımı koydum yarınlara.
Kimi hayallerimi kapattım sandığa.
Yaşamaya değer ne varsa sarıldım sıkı sıkıya
Belki çıkarım ilk bahar diye.