Gönül Bahcem Şiiri - Şerafettin Yıldız

Bir gönül bahçem var benim
Kimseler bilmez
Sularım onu ben her gün
Gönül gölüm’den
Besler büyütürüm onu sevgiyle
gülüKoklayıp koparmaya kıyamam
Ben dalından
Arı gibi dolaşırım gül’be gül
Ne gelirse veririm ona elimden
Alırım gıdamı her gün
Balı gülümden

Çığrışır huşu ile onda bülbüller
Dile gelir onda lal olan diller
Şifa bulur onda gezen gönüller
Bin bir endam ile salınır güller
Arı gibi dolaşırım gül’be gül
Ne gelirse veririm ona elimden
Alırım gıdamı her gün
Balı gülümden

Bilirim vardır herkesin
Bir gönül bahçesi
Farklı olur konuştuğu lehçesi
Olmaz bunun sonradan
Ah keşke’si
Ölçüp biçip ondan sonra demeli
Şeref’’im gönül yap sen
Sen, ol gönülden
Ezberle dersini garip bülbülden
Kem deyip de incitme sakın ha
Sakın, sakın Gülü dilinden