Gönül Bahçam Şiiri - Mehmet Şahan

GÖNÜL BAHÇAM
.
Sığınak olurdum her garip kuşa,
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
Yuva kurdururdum sefil baykuşa,
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Neşede, kederde gönül tüterdi;
Şafakta, seherde bülbül öterdi!
Her köşede lale, sümbül yeterdi;
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Karlar eriyince ala dönerdim,
Sular yürüyünce dala dönerdim!
Arı bürüyünce bala dönerdim,
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Boylarım serpilip dönse göceğe,
Özümü sererdim börtü, böceğe!
Kol kanat gererdim türlü çiçeğe,
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Aşk ile kavrulur, nefsi yıkardım;
Sevinçten savrulur arşa çıkardım!
Ne özde yorulur, ne de bıkardım;
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Bütün ihtişamı aktan alırdım,
Her tür şayiamı paktan alırdım!
Türlü rayihamı Hak’tan alırdım,
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
Pir-î Fanî der ki; al’ım Hak derdi,
Kökteki yeşerti, dalım Hak derdi!
Çiçekte şerbeti, balım Hak derdi;
Gönül bahçasının gülü olsaydım!
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
25.10.2020 – İSTANBUL